1. Situering
Vanaf de jaren ’50 werd het bouwen met een spouw (luchtlaag tussen binnenmuur en gevel) de gangbare bouwmethode. Het doel van deze spouw was vooral het vermijden van vochtproblemen. De gevel trad op als regenschild. Vanaf de oliecrisis (jaren ’70) werd de spouw gedeeltelijk gevuld met isolatie om warmteverlies te beperken. De isolatiedikte bij woningen tussen 1970 en 2006 (EPB) was meestal echter heel beperkt. In het kader van de klimaatopwarming wordt heden, naast de opgelegde eisen voor nieuwbouw, ook gestimuleerd om bestaande woningen beter te gaan isoleren en zo het energieverbruik voor verwarming van de woning te doen dalen. Door het na-isoleren van de gevel daalt niet enkel het energieverbruik, maar stijgt ook het comfort in de woning. Deze comfortstijging is des te meer voelbaar bij buitengevelisolatie, m.a.w. wanneer geopteerd wordt om de gevel langs de buitenkant te voorzien van isolatie in plaats van te kiezen voor het isoleren van de muren langs de binnenkant.
2. Doel
Bij het toepassen van buitengevelisolatie op een bestaande spouwmuur, kan de vraag rijzen of de extra kost en inspanning moet worden geleverd om de spouw op te vullen met isolatie vooraleer de isolatie aan de buitenkant van de gevel aan te brengen of indien deze spouw gewoon leeg kan blijven om hierop een antwoord te bieden, liet wienerberger door de Universiteit van Leuven een onderzoek uitvoeren.